مرسوم است که در شب دوم محرم روضه ورودیه حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام به سرزمین کربلا خوانده می شود، اما جریان ورود ایشان به کربلا چنین بود که: امام حسین در روز ترویه یعنی هشتم ذی حجه سال ۶۰ قمری از مکه معظمه به سوی عراق مهاجرت فرمود و پس از چند روز، لشکریان عبیدالله بن زیاد به فرماندهی حر بن یزید ریاحی با آن حضرت مواجه شده و مانع حرکت آن حضرت به سوی کوفه شدند. گرچه حر بن یزید، ماموریت داشت با امام حسین برخورد شدید نماید ولی رفتار وی با آن حضرت بر رفق و مدارا بود. به همین جهت حر و لشکریانش در نماز جماعت امام حسین علیه السلام شرکت می کردند و به خطبه های دلنشین ایشان گوش جان می سپردند و این دو سپاه، چند روز بدون هیچ گونه مشکلی در کنار هم بودند. اما عبیدالله بن زیاد که عطش فراوان برای جنگ با اباعبدالله الحسین علیه السلام داشت، نامه ای به حر بن یزید نوشت و وی را مامور سخت گیری بر امام حسین علیه السلام نمود. حر بن یزید نیز طبق فرمان، راه را بر امام حسین علیه السلام و یارانش مسدود نمود و آنان را به سوی منطقه خشک و بی حاصل به نام کربلا هدایت کرد و در آنجا آنان را در محاصره خویش قرار داد. قافله امام حسین علیه السلام چون به سرزمین کربلا رسیدند، آن حضرت پرسید: این زمین چه نام دارد ؟ عرض کردند: کربلا. آن حضرت تا نام کربلا را شنید، فرمود: اللهم انی اعوذ بک من الکرب والبلاء. فرمود: این، موضع کرب و بلا و محل محنت و عنا است، فرود آیید که اینجا منزل و محل خیمه های ما است و این زمین، جای ریختن خون ما است و در این مکان قبرهای ما واقع خواهد شد. جدم رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم مرا به این امور خبر داد. به ناچار آن حضرت و یاران و اصحابش در روز پنج شنبه دوم محرم الحرام سال ۶۱ قمری در آن سرزمین فرود آمدند و حربن یزید نیز با سپاهیانش در مقابل آن حضرت، خیمه زدند. شهید مطهری در کتاب حماسه حسینی در مورد جریان ورود امام حسین علیه السلام به سرزمین کربلا می نویسد:

حر بعد از برخورد با ابا عبد الله می خواست ایشان را به طرف کوفه ببرد و امام امتناع کرد. حسین حاضر نبود تن به ذلت بدهد، چون او می خواست آقا را تحت الحفظ ببرد. فرمود: ابدا من نمی آیم. بالاخره پس از مذاکراتی قرار شده راهی را در پیش بگیرند که نه منتهی به کوفه بشود و نه منتهی به مدینه، یعنی به اصطلاح جهت غرب را در پیش بگیرند، که آمدند تا منتهی شد به سرزمین کربلا. روز دوم محرم، ابا عبد الله علیه السلام وارد کربلا شد. خیمه و خرگاه خود را با جمعیتی در حدود هفتاد و دو نفر بپا کرد. از آن طرف، لشکر دشمن با هزار نفر در نقطه مقابل چادر زد. پیکهای دشمن دائما در رفت و آمد بودند. روزهای بعد برای دشمن مدد آمد. مددها هزار نفر، سه هزار نفر و پنج هزار نفر بود تا روز ششم که نوشته اند «حتی کملت ثلاثین» تا اینکه سی هزار نفر کامل شدند.

توضیح عکس: رسیدن کاروان امام حسین به زمین کربلا – صحبت حضرت با اصحاب – نمایش ستاره صبح (بهبهان)

دانلود کنید